بیماری هیداتید ریه

اکثر عفونت‌هاى انسان در کودکى و به‌دنبال خوردن مواد آلوده به مدفوع سگ رخ مى‌دهند. تخم انگل روده را سوراخ کرده، از طریق ورید پورت به کبد و سپس به ریه یا سایر بافت‌هاى منتقل مى‌بشود. در روده، تخم به یک کیست حاوى مایع روشن تبدیل مى‌گردد. کپسول‌هاى brood حاوى اسکولکس، به داخل لومن‌کیست جوانه مى‌زنند. این 'اندوکیست‌ها' ، در صورتى‌‌که به داخل حفرهٔ پریتوئن آزاد شوند، مى‌توانند کیست ثانویهٔ انیتراپریتونئال ایجاد نمایند. در حدود ۴۰% بیماران مبتلا، ائوزینوفیلى وجود دارد، ۶۰% بیماران داراى یک کیست مى‌باشند که در ۵۰% موارد در کبد، ۳۰% در ریه و ۲۰% در سایر اعضاء وجود دارند ۴۰% بیمارانى که کیست ریوى دارند، در کبد نیز داراى کیست مى‌باشند، و مبتلایان به کیست کبدی، در ۲۵% موارد یک کیست ریوى نیز دارند، در ۲۵% بیماران، انگل مى‌میرد و دیواره کیست کلسیفیه شده، درمان لازم نمى‌باشد. مى‌توان با تست‌هاى سرولوژیک تشخیص را قطعى نمود. تست کازونى ۹۰% -۸۰ دقت دارد. تست‌هاى مهار هماگلوتیناسیون و فیکاسیون کمپلمان، در صورتى‌‌که درمان انگل را از بین ببرد، منفى مى‌شوند، درنتیجه دقیق و مفید هستند. در کل میزان مرگ و میر ۱۵% است ولى در مواردى‌که به‌طریقهٔ جراحى درمان شده‌اند، فقط ۴۰% مى‌باشد.

بیمارى هیداتید کبد

بیمارى هیداتید کبد معمولاً با هپاتومگالى و درد مزمن RUQ تظاهر مى‌کند و معمولاً سابقهٔ زندگى در یک منطقه اندمیک وجود دارد. بسیارى از موارد براى اولین بار هنگام پاره شدن کیست به مجارى صفراوى و ایجاد کولیک صفراوى و زردى دیده مى‌شوند. اسکن کبد محل کیست را نشان خواهد داد که معمولاً در لوب راست مى‌باشد. در ۱۵% موارد، ۲ کیست در کبد وجود دارد. اولتراسونوگرافى و CT اسکن کیست کبد را به‌خوبى نشان مى‌دهند. درمان جراحى کیست در اکثر موارد مؤثر مى‌باشد. به‌‌علت خطرات آنافیلاکسى یا کاشته‌شدن مجدد کیست، باید از پاره شدن کیست و ریختن محتویات آن به داخل حفره پریتوئن جلوگیرى نمود. در بعضى موارد مى‌توان مایع کیست را آسپیره کرده، به‌جاى آن یک ماده مؤثر براسکولکس‌ها مانند محلول کلریدسدیم هیپرتونیک (۲۰% - ۱۰) یا محلول ۵/۰% هیپوکلریت سدیم به داخل کیست وارد نمود. این کار اغلب ممکن نیست، زیرا هنگامى که سوزن وارد کیست مى‌شود، مواد اضافى داخل کیست، آن را مسدود مى‌کنند. فرمالین و فنول که در گذشته استفاده مى‌شدند، نباید داخل کیست تزریق شوند زیرا در صورت وجود راه ارتباطى با مجارى صفراوی، آنها را به‌ شدت تخریب مى‌نمایند. گاهى مى‌توان کیست را به‌صورت intact، با جدا کردن لایه‌هاى اندوکیست واکتوکیست، خارج نمود. در غیر این‌صورت محتویات باید به‌تدریج خارج شوند. مى‌توان حفره باقیمانده را درناژ و با امنتوم پر کرد. ندرتاً در موارد وجود کیست‌هاى بسیار بزرگ یا متعدد، لوبکتومى کبد لازم مى‌شود. اگر بیمار قبل از جراحى دچار زردى باشد، یاد در ERCP بقایاى هیداتید در مجراى صفرا نشان داده شده باشند، باید مجراى مشترک کبدى ‌explore شود. از آلبندازول و مبندازول براى جلوگیرى از عود پس از جراحى و به‌صورت درمان اولیه در بیمارى منتشر یا عود کیستى که در جراحى قابل دسترسى نمى‌باشد، و یا در افرادى که حال عمومى بد آنها اجازه جراحى را نمى‌دهد، استفاده مى‌شود.